Dan gebeurt het. Het is alsof mijn complete schedeldak met een enorm breekijzer in tweeën wordt gespleten. Van mijn voorhoofd, via de kruin, tot aan mijn nek. Het kan niet anders of mijn hersens liggen nu bloot.

"U bent gezegend met een aanzienlijk grote balzak," zegt de uroloog. "Dat is fijn werken."
"Dank u vriendelijk," mompel ik. Ik probeer mijn hoofd op te tillen. Boven me trilt de warmte van de operatielamp.