Ik behoud mijn waardigheid, maar het kind begint plots hysterisch te gillen. Ze zet het op een wankelend rennen. Precies op de hoek van de straat verzwikt ze haar enkel en smakt op de grond. Haar hoofd klapt op het trottoir.
Stel, je bent eigenaar van een goedbezocht bruin café en organiseert een open podium. Glimlachend kijk je naar het onbekend talent dat voorbij trekt. Allemaal heel vermakelijk. Tot er iemand, slechts gekleed in een string en met een nazi-pet op het hoofd, het podium betreedt.
Nee, liever etaleert de NCRV-coryfee zich als de menslievende kolonialist die puur uit goedertierenheid de dorpelingen voor zich laat werken. Fijne bijkomstigheid is dat je in het straatarme Tanzania voor een werknemer nog geen 2 euro per dag betaalt.
Arme Piet Hein Donner. Holderdebolder net voor de finish gestruikeld. Kenners zagen het al van verre aankomen, want dat geslacht Donner is niet meer wat het geweest is.
"Dit is een hufterig land geworden." Aan het woord is vogel- en dierenvriend Dion. Hij heeft zojuist een behoorlijke tegenslag te verwerken gekregen. De dierenambulance was net te laat om een muis te redden die vastzat in een wasmachine.
Ja, lieve vogelvrienden, dat was even schrikken afgelopen week. Een mailtje van Lucas de Linkse L*l. Hij meldde me dat zijn baas niet tevreden is over de vogelcolumns. Of ik weer normale columns wil schrijven...